Psychische Ziekte

Psychische ziekten omvatten een breed scala aan aandoeningen die het denken, de stemming en het gedrag beïnvloeden. Hiervoor bestaan diverse medicijnen die de symptomen kunnen verminderen en het dagelijks functioneren kunnen verbeteren. In deze categorie bespreken we enkele populaire geneesmiddelen die vaak worden voorgeschreven bij psychische aandoeningen.

Anafranil is een tricyclisch antidepressivum. Het wordt gebruikt bij depressie, obsessief-compulsieve stoornis (OCD) en sommige angststoornissen. Anafranil werkt door het verhogen van de niveaus van bepaalde neurotransmitters in de hersenen, zoals serotonine. Het kan enkele bijwerkingen geven zoals slaperigheid, droge mond en gewichtstoename. Dit middel vraagt om een enkele dosis opbouw en kan enige weken nodig hebben voordat het aanslaat.

Buspar (buspiron) is een middel tegen angst. Het werkt anders dan benzodiazepinen omdat het minder verslavend is. Buspar helpt vooral bij gegeneraliseerde angststoornis. Het verbetert de stemming zonder sterke kalmerende effecten. Bijwerkingen kunnen zijn: duizeligheid, hoofdpijn en misselijkheid. Het effect treedt meestal pas na enkele weken op.

Clozaril (clozapine) is een antipsychoticum dat wordt gebruikt bij schizofrenie die niet reageert op andere behandelingen. Het is zeer effectief, maar brengt ook risico’s met zich mee. Clozaril vereist regelmatige bloedcontroles vanwege de kans op agranulocytose, een ernstige verminderde witte bloedcelproductie. Mogelijke bijwerkingen zijn gewichtstoename, sedatie en duizeligheid.

Compazine (prochlorperazine) wordt vooral gebruikt tegen misselijkheid en braken, maar heeft ook een rol als antipsychoticum. Het helpt bij symptomen van psychose en ernstige angst. Bijwerkingen kunnen zijn: trillen, stijve spieren en slaperigheid. Dit medicijn is minder gebruikt voor langdurige behandeling vanwege bijwerkingen.

Lithobid (lithium) is een stemmingsstabilisator, vooral bij bipolaire stoornis. Het helpt manie en depressie te voorkomen. Lithium vermindert stemmingswisselingen door invloed op de hersencellen. Het is belangrijk de bloedspiegels regelmatig te controleren vanwege de nauwe therapeutische range. Typische bijwerkingen zijn dorst, veel plassen en soms gewichtstoename.

Loxitane (loxapine) is een antipsychoticum, vooral gebruikt bij schizofrenie en andere psychotische aandoeningen. Het helpt bij het verminderen van hallucinaties en wanen. Loxitane kan slaperigheid en bewegingsstoornissen veroorzaken. Dosering en gebruik dienen zorgvuldig te worden afgestemd op de symptomen.

Mellaril (thioridazine) is een ouder antipsychoticum. Het werd vroeger veel gebruikt bij schizofrenie. Door ernstige bijwerkingen zoals hartritmestoornissen is het gebruik tegenwoordig beperkt. Het is alleen beschikbaar in specifieke gevallen waar andere medicijnen niet werken. Bijwerkingen zijn onder meer slaperigheid, gewichtstoename en bewegingsproblemen.

Skelaxin (metaxalon) is een spierverslapper. Het wordt ingezet bij spierkrampen en spierspanning die vaak bij psychische stress voorkomt. Skelaxin vermindert pijn en spierspanning zonder zware sedatie. Het is niet direct een psychofarmacon, maar kan nuttig zijn als aanvullende therapie.

Strattera (atomoxetine) is een medicijn voor ADHD. Het is geen stimulant zoals methylfenidaat, maar werkt door de heropname van noradrenaline te remmen. Dit verbetert aandacht en vermindert impulsiviteit. Strattera werkt geleidelijk en enkele weken kunnen nodig zijn om effect te zien. Bijwerkingen zijn onder andere verminderde eetlust, slapeloosheid en misselijkheid.

Thorazine (chlorpromazine) is een klassiek antipsychoticum. Het werd als eerste antipsychoticum veel gebruikt. Het kalmeert psychotische symptomen en ernstige agitatie. Bijwerkingen zijn slaperigheid, gewichtstoename en extrapiramidale symptomen zoals tremor. Door sterk sederende werking wordt Thorazine ook soms ingezet bij ernstige agitatie.

Al deze medicijnen spelen een belangrijke rol in de behandeling van psychische aandoeningen. De keuze hangt af van het type ziekte, de ernst van de symptomen en de individuele reactie op behandeling. Medicatie wordt vaak gecombineerd met therapie voor het beste resultaat. Regelmatige controle is nodig om bijwerkingen te monitoren en de dosering af te stemmen.

Het is van groot belang om medicatie nooit zonder overleg met een arts te stoppen of te veranderen. De meeste medicijnen hebben tijd nodig om te werken en kunnen bij plotseling stoppen ontwenningsverschijnselen geven. Een goede begeleiding zorgt voor optimale effectiviteit en veiligheid.